De vaaste is begonnen

Op aswoensdag begint de vaaste en die duurt tot Paosen.
Virtig dagen duurt dieje tijd.

Toen ik nog un jungske  waar
betikkende de vaaste vul meer dan tegeworrig
Ons moeder bakte dinsdigs mi de vasteaovond oliebollen en ons vadder ging
een por kirren naor de kerrik vur het virtig-uren-gebed.
Hij zaat dan un uur op een speciale bidstoel vur ’t altaar in de kerrik te bidden.
Toen waare d’r nog gin fisten bij ons in ’t durrep.
Nee alles stond nog in het tikken van de kerrik.
Pas zo tegen de jaoren 60 van de vurrige eeuw
kwam er wa laweit in het durrep mi d’n vastenaovond

Nee. De vaaste waar ginne hendige tijd.
We ginge elke week saovonds un keer ekstra naar de kerrik vur d’n kruisweg.
We mochten dur de week nie snoepen.
Dè dinne we toch al haost nie, want dor waar gewoon gin snoep bij ons in huis.
We han wel un trummelke wor we af en toe zo’n plekkerig zuurtje in stopten.
Die plekten allemaol aon elkaar.

Bij ons thuis werd wel gevaast.
Dè betikkende dèttur gin vlis op taoffel kwam.
De groten mochten ôk mar één volle maaltijd eten per dag.
Of ons vadder en ons moeder dè ôk dinne weet ik nie mèr.

In dieje tijd waaren ze bij ons in de straoten ôk riolering aon ’t aonleggen.
Dè ging nog allemaol mi de skup.
D’r werd dagenlang gegraven tot haost wel twee meter dieiep.

Ik zie op unne dag nog zonne graver uit d’n kuil kommen en bij de slager nor binnen skiete. Hij kwam trug mi un por ons gesneeje bloedworst en aat dè in inne keer op.

Toen ik thuis kwam moes ik dè natuurlijk aon ons moeder vertelle.
En die zin dè mensen die heel hard moessen werreken wel vlis mochten eten in de vaasten.
Ik heb altijd gedaacht dè hij ’t eksprès din um te laote zien dètte nie aon de vaasten din.

Op paoszotterdag, daags vur Paosen, um twelluf uurre is de vaaste wir vurbij.
Mar dè duurt nog wel un lutske vur ut zo wijt is.

Houdoe
Hent van de Geitenhoek

Jan tis vastenaovond

Van de week wô dè liedje mar nie uit munne kop gaon.
D’n hille tijd kwaam ut wir trug.

Jan, ‘t is vastenaovond,
we komme nie thuis voor taovond,
‘s Aovonds in de maneschijn,
als vadder en moeder naor bed toe zijn,
dan dansen wij op klompen.
Gekke Griet, vertel ‘t niet,
Want onze Jan is dronken.
Onze Jan hi niks gehad,
Snij mar ‘n stuk van ‘t verken z’n gat.
Snij mar diep, snij mar diep,
Snij mar in mijn duimpje niet.
In de bakkerij, in de bakkerij,
Gif me ne cent, dan gao’k veurbij.

Ik weet ’t nog goed
dè wij dè zongen mi d’n vasteaovond.
tenmiste as we unne verkensblaos han.

Ons vadder hield elk jaor d’n blaos wel apart
as ons verreken geslacht waar.
Maar soms bliezen we d’n blaos op
en voetbalden we er mi aachter ut huis
mistal duurde dè nie lang want dan ging ie kapot.

Dan han we mi de vastaovond ginne rommelpot
We maakten zonne pot van un leeg blikske, unne blaos en un stökske
Ge spauwde dan unne keer in oew haand en ging dan mi dè stökske op en neer.
D’n blaos makte dan un bromgeluid.

Bij ons in de buurt gingen aander keinder mi zonne pot langs de deur.
Wij zochte dè nie en kregen van ons moeder wel un por snuupkes als we zongen
Mistal din onze rommelpot ut na unne dag nie mèr
We han dan te hard getrokken aon ’t stökske en dan kwam er un scheur in d’n blaos.

As de vastenaovond veurbij waar begon op woensdag de vaaste.
Dè waar ginnen hendige tijd in die jaore
Mar dor vertel ik unnen andere keer wel ’s over.

Houdoe
Hent van de Geitenhoek

Tis toch hartstikke sunt

Van de week ree ik over de List naor de Boekt.
Toen ik over de mestbrug kwam moes ik aan vruuger denken.
We spulden toen daor en d’r stonden nog gin huis.
We klommen in unne bom of op unne auwe tenk die er nog stond vanuit d’n orlog.
Ja dè is toch alwir unne hille tijd geleje.

Net over de brug aachteraon op de Boekt zèn ze nou un moskee aon ut bouwe.
Haost op de plaots wor vruuger un kerrik hi gestaon.
Volgens mense die ut uitgezocht hebbe moet er zò’n 500 honderd jaor geleeje
op die plaots een kerk mi un kerhof erbij gestaon hebbe.
En net op die plaots zèn Turken een moskee aon ut bouwe.

Dor verandert toch nog al wà in die buurt tussen de Errupseweg en de Ao.
Zestig jaor geleeje stond er haost nog niks en waar d’r alleen maar weij en bimd.
En nou zèn d’r al schole afgebroke en dur wort nog veul meer geslópt.
En of ge ut gleuft of nie, de kerrik is ôk al dicht.
Die zal ôk wel afgebroke worre denk ik zo.

Tis toch hartstikke sunt.
Hent van de Geitenhoek

Geiten op de Geitenhoek


‘Ik weet ‘t nog goed. Ik zaat op de lagere skool bij de broeders. Ik weet nie mèr in welke klas, mar ut waar midden in de winter en verrekes kauw. Bij ons op d’n Geitenhoek waar un stel 50 jaor getrouwd. Dagen van te vurre waar er dur de buurt al versierd mi veul gruun en papieren bluumkes. De keinder moesten oefenen um netjes in een rij te kunnen lope als boer en boerin. We waren ok allemaol verkleed. Ik ha un meidje van un paor huis weiter aon menne errum hangen.

Op d’n dag zelluf liepen we in unne stoet naor de kerk. Het stel hillemaol in het zwart in een koets en wij in een rij er veur. Ik ha wir dé meidje van un paor huis weiter aon mènne errum.
Toen we aon liepen stonden er allemaol geiten van sneuw gemaakt langs de kant van de straot. Ik denk wel un stuk of tien. Ze waare smèrrig want er zaat zand tussen de sneuw. Weiter kan ik me er nie zo veul mèr van herinnere.

Mar toen ik wir thuis waar vroeg ik aon ons moeder worrum die geiten langs de kant stonde. Dè kumt omdè wij hier op de Geitenhoek wonen, zin ze.
Toen ik elluf jaor waar verhuisden wij  en trokken we weg van de Geitenhoek. Mar soms , ja dan, fiets ik er nog wel us langs en altijd moet ik dan aon die smerrige geiten op de Geitenhoek denken. 
Ja tis echt waor.’

Houdoe waonne,
Hent van de Geitenhoek

‘t Smaokt naor meer

Ook deze KUUSSENPRAOT verscheen in januari 2016 in het bloike van de Kuussegatter
Twee kuussen praten samen naar aanleiding van het carnavals motto.

In de Kalverstraot kwamen twee Kuuskes elkaar tegen.
vroeg ‘t een kuuske aon ‘t aander:
‘Hèddu gè dè nou ôk?’
‘Wa moet ik hebbu?’
‘Zo’n heel apart gevuul van binne.’
‘Nee, ik vuul nog niks.
Mar waorum kriebelt ‘t dan bij jou?’
‘ Nou as ik hier dur di strötje loop
krijg ik gewoon vlinders in munne buik’.
‘Nou, nou dè is ôk wa’
‘Ik krijg dan inins zin um wà te kope.
Als ik die lampe zie hangen en dieje klimop omhog zie kruipen,
wil ik gewoon bij al die winkels naor binne.’
‘Tis toch nie te geleuve, dè ge van lampen
en wa gruunigheid unne drang tot kopen krijgt.
Ik vein ut mar kwats.’
‘Nee, nee volgens de kenners is ut ‘multimodale totaalbeleving’
en dè vuul ik goet.’
‘Multi, Multi, ik koop alleen as ik iets noddig heb.
As ik un boks zuuk, keek ik nie naar lampe en gruunigheid.
Dan gao ik naar unne winkel wor ze boksen verkope.’
Dè moete gè wete, zo madde gè denke.
Mar ik vein ut wel iets hebbe.
ik vein ut gezellig. Ik loop gèr dur ’t Kalverströtje.
Dè zo’n eigenluk vul meer kuuskes moeten doen.
Ge gaot toch nie naor Uje vur un boks,
die kunde hier toch ok kope.’
‘Dè klopt, ik heb lest nog ’s geprobeerd um vur niks ‘n boks te kopen.’
‘Hoezo dè?’
‘Nou bij van HoutBrox hing aon elke boks un kartje mi ‘2+1 gratis’
Toen vroeg ik aon zo’n verkoopster: Hoeveul is 2 en 1?
‘Drie zin ze.
‘Des mooi’ zin ik, ‘dan krijg ik drie boksen vur niks want dè stu hier op dè kartje.’
‘U begrijpt het niet’, zin ze.
‘Ik begrijp ‘t goed. Ge hèd zelluf gezit dè 2 en 1 drie is en dè stao hier toch.’
‘Nee, nee, 2’ – en ze waachte efkes – ‘+ 1 gratis.’
Ik kreeg ’t nie gewonne van heur.’
‘Gè hield dè meijtje vur de gek.’
‘Dè wel, mar gu wit oit noit nie.’
‘Zulle we op de mert er same inne gaon vatte?’
‘Das goet, ik lus er wel vort inne.’
De twee kuuskes hebbe op de mert nog flink zitte pruuve.
en toen ze naor huis gingen, zinnen ze tege mekaar:
’t Smaokt naor meer.

 

Umgedreijd

Dit bericht verscheen in 2015 eveneens in de carnavalskrant van de Kuussegatters.
De carnavalsvierders kozen dat jaar voor het motto: ‘We daaije t um’.

Unne echte Veghelse Kuus
Was getekend,

 ‘Ik gao ôk en dreijj nie um, Houdoe wôr.’
‘Mar nou gaok nor huis, houdoe.

Ja als ik ’t goed bekeek valt er in Veghel nog wel wa um te dreijje.’’
‘vur al die mense die op de bus staon te waachte bij ’t neij busstation.
Dan kunnen ze van het ‘stadhuis’ een snekbar maoke’
‘Daor staon miskien ôk nog wel bedden in waorin ze kunne gaon ligge als ze muuj zijn.’

‘Daor is plaots zat voor al die ambtenare van Veghel, Rooijj en Skijndel.
‘Dè auw ziekenhuis zô d’r ôk wel geschikt vur zijn.’
‘Ik ôk.’
‘ Ben wel beneid wôr straks ut gemintehuis kumt.’
‘Dôr hoeve ze niks aon um te dreijje.

‘Nee, ’t is goed! Die stemming is goed uitgevalle.’
‘Veghel wordt al jaore de Parel van de Meierij genoemd.
en in Veghel hebben we de Meijerij al unne hille tijd,
d’r is al een Meierijplein en un Meierijgaarde.
Ja natuurlijk. D’r waar toch maar inne naam meugeluk.’
‘Hedde gij ook voor Meijerijstad gestemd?’

‘Zeg dè wel.’
‘En dôr tegenover skiet ut ôk mar nie op mi dè auw ziekenhuis.’

‘die d’r auw lui ginne dag kunnen missen.’
‘Hij zet er ook nog wônningen nir wôr gezinnen in kunne,
‘Jawel, dè duut ie. Hij dreijjt er nie um hinne.’
‘Tis nie waor.’

‘Hij maokt er appartementen van vur mense mi ‘n klên portemonnee.
‘Nee, inne uit Errup hi die skool gekòòcht.
‘Wa is dôr mi? Gaon ze die umdreijje?’

‘Hèdde gè ’t ook gehurt van die auw skool aon Moedersgat?’
‘Zeg dè wel.’

‘En dè alles naor de haove, naor de Noordkade, gu.
D’r is nou toch al praot zat over dè hil ut winkelcentrum leeg getrokken wordt
Mar dè doen ze nie, want dan krijge ze veuls teveul  praot.’
‘Ja,  dor is plaots zat um te fisten.’

‘Miskien dreije ze dun optocht um, dan beginne ze op de mert en skeije ze d’r aon de haove uit.’
‘Dè kunnen ze toch nie umdreijje.’

Want zondigs is d’n optocht en dinsdags de kuusverbranding.
‘D’r valt mi de carnaval nie zo heel veul um te dreijje.’
‘Hij zin:  ‘Bij ons is een glas altijd halluf vol en nooit halluf leeg.’.
‘Ik zô ut nie weten. De prins,  witte wel dieje Peer van FC Oss,  wis ‘t wel.’
‘O dè wis ik nie. Maar wa gaon ze  dan allemaal umdreijjen?’

We draaije t um is toch ‘t motto di  jaor mi de carnaval.’
‘Iets umgedreijjd, wa moet ik umdreijje?’

Vroeg d’n inne aon d’n andere: ‘Hedde gij ôk al iets umgedreijjd?’
Twee kuuskes zaten bij Brownies &Downies aon un bèkske koffie.

UMGEDREIJJD

Logootje umgedreijjd

Dè ‘t zo lang moes duure . . .

Dit bericht werd geschreven naar aanleiding van het feit dat in het carnavalsjaar 2013 er bij de Stichting De Kuussegatters naast het originele logo ook een logo circuleerde dat er anders uit zag.

Logootje Kuussegat

 

‘Dè ‘t zo lang moes duure,’ zin d’n inne kuus tegen d’n andere
toen ze elkaar op de mèrt tege kwaame.
Wà duurde zo lang?”
‘Vur dè tie er goed op ston.’
“Goed op ston? Wôr h`ddet toch over?’, vroeg d’n andere kuus.
‘Over dè plaotje van de carnavalsclub.
44 Jaor hebbe ze alleen zun gat mar laote zien,
en nnouw stu dieje kuus er hillemaol op.
Ôk mi zunne kop’.
‘Tis nie waor.’
‘Jaaaah, halluf november ha’k ‘t al gezien
op die plaote die d’r overal staon um te laote wete
dètter in iets op komst is in Veghel.
44 Jaor hebben ze carnaval gevierd
en hi dieje kuus ons nie aongekeke,
mar nou duut ‘t ineens wel.’
‘Ja, ze hebben un hil jaor gefist en laoten zien dè ze al 44 jaor
mi vastelaovond carnaval kunnen vieren in veghel.
Dor kunnen ze echt wel un bietje gruts op zijn.’
‘Dè zijn ze ôk wel’, denk ik.
Ze hebben er zellufs un buukske over vol geschrivve.
Of liever gezit, un hil boek.’
Toch mooi um al die auw Kuusse dut in zien staon.
Ik kende d’r toch nog hil wa van.’
‘Ik vein ut toch wel skôn, dè ze d’r ôk mi dur gaon.’
‘Ja des mooij. Ge kunt dè trouwens ôk overal lezen:
We gaon nog efkes dûr.’
‘Màr dè dieje Kuus ons ôk vort aon durft te keeke, vein ik ‘t skônst.’
‘Ja, alleen sunt, dè ‘t zò  lang moes duure vur dèttie ‘t dörfde.’

Kuuske met kop

Maokt dâ ge ‘t goed maokt

Dit bericht verscheen in de Kuussegatter van 2014, de carnavalskrant van de Veghelse carnavalsvereniging, naar aanleiding van het motto van dat jaar.

Dizzen keer kwamen twee kuussen elkaar tegen in ‘t Stigje.
Vroeg d’n inne aon d’n andere: ‘Hoe maokt ‘t?’
‘Hoezo? Wa moet ik maoke?’
‘Nee, ik bedoel, hoe gao ‘t mi auw?’
‘Nou, ik heb nie te klage,’ zin d’n andere kuus.
‘Ik kwam op die vraog dur dè motto.’
‘Welk motto? Wà bedoelde nou?’
‘Dè carnavalsmotto van di jaor: Maokt dâ ge ‘t goed maokt
Ge kunt dè op veschillende maniere uitlegge.
ik daagt dè ze er mi bedoele: Zörrug dâ ‘t goed mi oew gi.
Mar ge kunt ôk zegge: Zörrug da ge ‘t goed maokt.
Ge wit wel maoke, in elkaat zetten, fabrieseren.’
‘Ja hauw mar op’, zin d’n andere kuus ‘ik snap ‘t wel.’
‘Trouwens ik vein dè ze ‘t in Veghel nog nie zo slecht doen.
kik hier mar ‘ns in ‘t Stigje, al die lempkes en dè gruun.
Dè hebbe ze toch mar mooi gemaokt.’
‘Dè klopt, ‘t valt anders nie mee in dizzen tijd.’
‘Ik vein trouwens, dè we nog nie maage klaage.
D’r gebeurt toch zat in Veghel.’
‘Dè vein ik ôk. Ik ben wel neisgierig
of ‘t mi die ideejen van diejen prefesser gao lukke.’
‘Ja, dè moete we mar efkes afwaachte.’
‘Ut H.Hartbild stao ôk wir oop z’n plaots.’
‘Ze hebben er al die jaore hil wa mi afgesjouwd
veur dè ‘t wir stond wôr ‘t thuis heurt.’
‘Zeg dè wel. Nou nog ‘t plein opkallefateren.’
“Dè maoke ze ôk wel.’
‘Ja we meuge gerust wa grutser zijn op ons Veghel.
Kik màr ‘ns wa daor aon de haove allemaol klaor gemakt wordt.’
‘Dè is zo. Mar . . . ut mooiste wa ze nou klaor gemaokt hebben,
vein ik toch wel die fusie’, zin d’n grootste kuus.
‘Krèk! Uje vist mooi achter ‘t net,
nouw Rooij en Skijndel bij Veghel wille komme.’
“Ut is ôk d’r eige skult, Uje zaat mar af te waachte.’
‘Dè klopt, ze hân in Uje better moete wet.’
‘In Uje zèn ze al blij mi durre Veen en DEE
Mar over ‘n por jaor zèn wij twee kirre grooter dan Uje.’
‘Wie hâ dè nouw ooit gedaacht?’
‘Witte gij dè ik blij ben dè ik unnen kuus ben.’
‘Ikke ôk en nou gao ik naar huis.
En . . . Maokt da ge ‘t hoed Maokt!’
‘Zit er mar nie over in, dâ komt in Veghel wel goed.’

SONY DSC

 

Veghels Kuuske

Onderstaande Kuussenpraot is eerder verschenen in de De Kuussegatter, de carnavalskrant van 2012.

‘Hèdde gè d’r ôk al een?’ vroeg d’n inne kuus aon d’n andere.
‘Wà moet ik hebbe?’ vroeg d’n twidde.
‘Wel zo’n echt Veghels Kuuske’.
‘Veghels Kuuske?’
‘Ja, un echt Veghels Kuuske.
Ik vein ‘t un mooi ding, al zeg ik ‘t zelluf.Bronzen-Kuuske-020312_thumb.jpg
Ik heb ‘t thuis op de kaast staon.
Want ik ben gruts op Veghel en
iedereen mag wete dè ik unne kuus ben
en uit Veghel kom’.
‘Wà is dè nou wir vur unne praot?’, vroeg d’n andere.
‘Ja dè stao op die website te lezen www.veghelskuuske.nl.
Een Veghels Kuuske is trots op Veghel
trots on een Veghelaar / Veghelse te izijn,
draagt met trots de bijnaam Veghels Kuuske.’
‘Dè ben ik ôk. Ik hauw ôk van Veghel.
Mar ik daacht dè un kuuske unne carnavalsvierder waar.’
‘Welnee joh, die van Kuussegat doen ‘t al 44 jaor verkeerd.’
‘Verkeerd?’
‘Ja verkeerd. Dè zèn gin kuussen, dè zijn allemaol koei.’
‘Hoe zo dè?’
‘Hèdde gè dan ooit unnen kuus gezien mi uier?’
“Nee, ikke nie. Unne kuus hi gin uier.’
‘Nou bij die van de carnaval van Kuussegat hebbe ze dè wel.
Dus dè zijn de koei van Koeiengat.’
‘Zô’n ze dè zelluf ôk in de gate hebbe? ‘
‘Dè heb ik ze nog niet gevraogd.’
‘Wôr kunde trouwes zo’n bildje krijge?’
‘Dè kunde nie krijge, dè moete kope.
Hier op de mèrt bij het UITpunt.’
‘Dan zal ik ôk mar ‘s unnen keer d’r op uit gaon vur zo’n bildje.
Want ik vuul me toch ôk unne echte Veghelse Kuus.’